Pomiar wycieku strumienia magnetycznego (MFL) - badanie żebrowanych rurek ze stali węglowej

Badanie metodą pomiaru wycieku strumienia magnetycznego, bo tak można przetłumaczyć MFL bazuje na zjawisku magnesowana kontrolowanego materiału przez silny magnes znajdujący się wewnątrz sondy. Czasami możemy się również spotkać z określeniem tej metody jako badanie prądami wirowymi materiału magnetycznie nasyconego (Magnetically Saturated Eddy Current) lub SLOFEC (Saturated Low Frequency Eddy Current).

Pole magnetyczne magnesu stałego powoduje w ferromagnetycznym materiale badanym (np. stali węglowej) zmianę wartości przenikalności magnetycznej zwiększając głębokość penetracji prądów wirowych tak, że pokrywają grubość ścianki rurki. Sonda MFL czuła jest wówczas na zmiany grubości ścianki rurki oraz nieciągłości typu pęknięcia. Zmiany strumienia magnetycznego wokół sondy wychwytywane są poprzez czujniki efektu Halla oraz cewkę odbiorczą pasywną wzbudzaną zewnętrznym polem magnetycznym. Pole to jest wynikiem wycieku strumienia magnetycznego powstałego od występującej nieciągłości materiałowej.

Metoda MFL z powodzeniem jest stosowana głównie do badania rurek ferromagnetycznych użebrowanych. Niestety jest ona mniej czuła w przypadku jeśli użebrowanie wykonane jest z aluminium gdyż zbyt wysoka wartość przewodności elektrycznej aluminium wytwarza silne prądy wirowe powodując szumy zakłócające sygnał. Problemy te mogą być jednak wykryte przez czujniki umieszczone w obwodzie magnetycznym i zminimalizowane podczas późniejszej analizy danych.

Zwykle ręcznie przesuwane sondy pozwalają na zbadanie około 400 rurek na jednej zmianie.

ą ś ź